VAKnieuws

Geen onzekerheid over het voortzetten van de arbeidsovereenkomst: toch aanzegvergoeding verschuldigd?

Werknemer had een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd. Werkgever heeft tijdig, maar slechts mondeling, laten weten de arbeidsovereenkomst niet voort te zetten. Bij het einde van de arbeidsovereenkomst vordert de werknemer echter betaling van de aanzegvergoeding (artikel 7:668 lid 3 BW) omdat werkgever slechts mondeling - en niet schriftelijk - te kennen had gegeven dat de arbeidsovereenkomst niet zou worden verlengd. De kantonrechter geeft de werknemer geen gelijk. De kantonrechter overweegt daarbij dat de wetgever met invoering van de aanzegplicht heeft willen voorkomen dat werknemer mondeling toezegt de arbeidsovereenkomst te verlengen, maar deze toezegging niet nakomt, waardoor de werknemer in een onzekere situatie terecht komt. In deze specifieke situatie ligt het echter anders: het was voor beide partijen duidelijk dat de arbeidsovereenkomst niet zou worden verlengd, daar heeft op geen enkel moment onzekerheid over bestaan. Onder die omstandigheden is de rechter van oordeel dat het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is dat werknemer zich beroept op de aanzegvergoeding, nu vaststaat dat de aanzegging wél - mondeling - heeft plaatsgevonden. Daarmee maakt de rechter gebruik van de mogelijkheid van artikel 7:668 lid 3 BW, waarin de rechter de bevoegdheid wordt gegeven de aanzegvergoeding niet toe te kennen als het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is.